Z wizytą u taty

Dotychczas T. wyglądem przypominała raczej rudego dzikuska, niż piękne, ufryzowane damy z wystawowych ringów. Nie przeszkadzało mi to specjalnie, dopóki nie wykąpała się w rzepach podczas jednego ze spacerów. Najpierw rudy dzikusek zmienił się w trędowate straszydło, a potem - w wyniku zabiegów dokonywanych przeze mnie przy użyciu szczotki, nożyczek i rąk - w bliżej nieokreślony twór, który najwyraźniej miał romans z kosiarką o tępych ostrzach. Szybko doszłam do wniosku, że czas rozejrzeć się za groomerem-wiedźminem: takim, co to ubije straszydło, a zleceniodawcy na dodatek dostarczy piękną księżniczkę…

Niestety, namierzenie znajdującego się w miarę blisko salonu, w którym profesjonalnie obsługuje się nie tylko yorki i westy, ale również przedstawicieli dużych ras okazało się dość trudnym zadaniem. Pewnie długo jeszcze prowadziłabym te poszukiwania, gdyby nie rewelacyjny pomysł P., który doszedł do wniosku, że zamiast zadowalać się półśrodkami, powinniśmy udać się do źródła. Ruszyliśmy więc w drogę. Prosto do Arislandu. Bo kto lepiej potrafi zająć się szatą setera irlandzkiego, niż Jadwiga Konkiel?

W domu rodzinnym T. mogła nie tylko przeżyć swoją pierwszą wizytę u psiego fryzjera, dzięki której znowu zaczęła przypominać psa, ale również zobaczyć się z tatą. Z pierwszej wizyty w Arislandzie pamiętałam American Dollara jako niezwykle przyjaznego i spokojnego, ale też potężnego samca. Nigdy nie sądziłam, że moja puszysta, płowa kulka będzie nieml równie duża - a tu proszę. Niespodzianka. Nawet nie zauważyłam, kiedy to się stało.

photo credit: Jadwiga Konkiel, Arisland