5 najlepszych psich fast foodów

Uwaga! Przedstawione tu specjały nie mogą w żadnym wypadku stanowić podstawy psiej diety!

Czasami udaje mi się popracować z T. na nagrodę socjalną lub zabawkę, jednak bez wątpienia to smakołyki stanowią podstawę naszych treningów i sesji szkoleniowych. A że ruda jest wybredną bestią i na byle psie ciastka nie pójdzie, zwykle jestem zmuszona żonglować takim jedzeniem, które znacząco odbiega od żywieniowych standardów, jakie życzyłabym sobie utrzymać - im mniej wartości odżywczych, tym lepiej. Poniżej przedstawiam Wam krótką listę naszych treningowych hitów - psich fast foodów, które jak nic innego potrafią skłonić psa do współpracy.

1. Pasztet Profi

Ten cud sztuki kulinarnej odkryłam zupełnie przez przypadek, kiedy podczas zajęć T. nagle zaczęła wykazywać zaskakujące zainteresowanie samochodem naszej trenerki. Szybko okazało się, że to nie o auto chodziło, ale o otwarte opakowanie z pasztetem, leżące na dachu wozu. T. należy do tych psów, które mogą żyć napędzane jedynie miłością do świata i możliwością swobodnego biegania, domyślacie się więc, że tamta sytuacja była dla mnie sporym zaskoczeniem. Oczywiście, po treningu natychmiast popędziłam do sklepu, aby zaopatrzyć się w zapas specjału Profi.

Niestety, wkrótce wyszły na jaw liczne wady związane z używaniem pasztetu podczas szkolenia. Bez względu na to, w jaką ilość wilgotnych chusteczek jest się zaopatrzonym i jak bardzo uważa się, aby wszędzie wokoło nie rozsiewać brązowych, pasztetowych smug próby utrzymania czystości są z góry skazane na porażkę. Pasztetem umazane jest po prostu wszystko, od psiego pyska, przez obrożę i smycz, po rękawy kurtki. Tempo powrotu psa na komendę rekompensuje mi jednak te niedogodności. Z nawiązką. Dużą.

2. Parówki

Szkoleniowy klasyk, używany chyba przez wszystkich psich przewodników. Zdaniem T. najlepsze są te najtańsze, które na 100% nie zawierają choćby grama prawdziwego mięsa, za to nafaszerowane zostały chyba całą tablicą Mendelejewa w postaci rozmaitych konserwantów i ulepszaczy smaku. Mniam!

Zalety parówek kończą się jednak, kiedy przychodzi do utrzymania we względnej czystości szkoleniowej nerki. Kawałki pokrojonej parówki wchodzą w zakamarki pomiędzy szwami saszetki i potrafią trwać w ten sposób niezauważone nawet przez kilka dni - do momentu, gdy intensywny zapach nie pozwoli już, aby je przeoczyć.

3. Frolic

Chyba żaden świadomy psi przewodnik nie pozwala, aby do miski jego psa czworonożnego ulubieńca trafiały dostępne w marketach karmy, których składy zwykle pozostawiają naprawdę wiele do życzenia. Spokojna głowa, ja również na to nie pozwalam! T. Frolica dostaje jedynie z ręki podczas treningów. To smakołyk prawie idealny. Ma obłędnie długi termin przydatności do spożycia, a na dodatek jest na tyle miękki, że pojedyncze kółeczko można łatwo palcami połamać na cztery lub nawet więcej mniejszych kawałków. Jest też jednak na tyle twardy, że aby go pochłonąć pies musi kilka razy ruszyć szczęką, a co za idzie - może wybić się z koncentracji.

4. Chappi w paskach

To najprawdziwsze złoto w foliowym opakowaniu, a nie smakołyk! Nie zawiera absolutnie żadnych wartościowych składników odżywczych, co oznacza oczywiście, że jest najpyszniejszy na świecie, a do tego szalenie łatwy w użyciu. Kompaktowe paski idealnie mieszczą się do treningowej nerki, są mięciutkie i łatwo łamie się je na mniejsze kawałki. Kruszą się przy tym nieziemsko, a po użyciu pasków Chappi malutkie brązowe okruszki walają się wszędzie co najmniej przez cały kolejny tydzień, to jednak tylko drobna niedogodność w obliczu licznych zalet. Pierwszy raz użyłam ich w trakcie warsztatów chodzenia przy nodze organizowanych przez klub Team Spirit i jestem pewna, że zagoszczą w naszym repertuarze na dłużej.

5. Żółty ser

Prawdziwy frykas, szczególnie, że serwowany jest niezmiernie rzadko, jako źródło substancji pierdogennych. Kiedy powietrze w domu jest tak aromatyczne, że można by kroić je nożem natychmiast wiadomo, co pies jadł podczas treningu.