P. I. E. S. czy pies? Cz. 2

Jakiś czas temu poruszałam kwestię tego, jak społeczeństwo traktuje mnie i mojego psa, kiedy pojawiamy się w przestrzeni publicznej. Później temat podjęła w nieco innym kontekście autorka bloga Pies w Warszawie. Reakcja na teksty była bardzo żywa, wielu właścicieli czworonogów zeznało, że ma podobne, nieprzyjemne doświadczenia, a także przeżywa stres i irytację, kiedy natrętni głaskacze, nieproszeni wyciągają ręce prosto w stronę pysków ich czworonogów. Nie znaczy to jednak, że kontakt z obcym psem jest zawsze zagrożeniem, a każdy właściciel najchętniej gołymi rękami udusiłby każdego, kto próbuje wejść w interakcję z jego ulubieńcem. Zainteresowanie, jakim obdarzany jest przez obcych czworonóg może być miłe i pożyteczne dla wszystkich trzech stron interakcji - psa, jego opiekuna i osoby dozującej nadprogramowe głaski - trzeba jednak pamiętać o kilku prostych zasadach. Poniżej przedstawiam krótki poradnik obsługi właściciela i jego psa.

Psiarz i jego zwierz: instrukcja obsługi

1. Najpierw człowiek

Chcesz pogłaskać cudzego psa? Zacznij od poproszenia jego właściciela o pozwolenie. Zwróć się bezpośrednio do opiekuna zwierzęcia i zapytaj, czy będzie miał coś przeciwko, jeżeli chwilę pobawisz się z jego czworonogiem. Uwaga: rzucanie w przestrzeń komplementów dotyczących urody psa albo zwracanie się do zwierzęcia, zamiast do człowieka się nie liczy! Niestety, nierzadko spotykam się z właśnie takim zachowaniem, które zresztą bardzo mnie irytuje. Nie potrafię zrozumieć, dlaczego niektórym ludziom wydaje się, że niegrzeczne ignorowanie mnie kosztem psa lub mamrotanie pod nosem powinno nastroić mnie pozytywnie i zachęcić do rozpoczęcia z nimi rozmowy. Nie zachęca - przeciwnie. Jak w takim razie zacząć? Zwyczajnie. “Przepraszam, czy to pani/ pana pies? Czy mogłabym/ mógłbym go pogłaskać?” wypowiedziane przyjaznym tonem i poparte spojrzeniem w twarz właściciela futrzaka to naprawdę świetny starter.

2. Właściwy czas, odpowiednie miejsce

Nie każda sytuacja sprzyja zapoznawaniu się z obcym psem, dlatego zanim zwrócisz się do właściciela zwierzaka spróbuj użyć wyobraźni i zastanowić się, czy to aby na pewno właściwe miejsce i czas na rozdawanie głasków. Komunikacja miejska, przejścia dla pieszych, restauracje i kawiarnie to nie są miejsca sprzyjające zapoznawaniu się z czworonogiem. Większość opiekunów psów chce, aby wtedy ich czworonogi zachowywały się spokojnie i nie przeszkadzały innym, bo w przeciwnym razie są narażeni na nieprzyjemności i pretensje (często uzasadnione) otoczenia. Pies, który w tramwaju zagradza przejście innym pasażerom entuzjastycznie witając się z przyjaźnie nastawionym obcym lub kluczy pomiędzy stolikami w restauracji, by dać się pogłaskać jest zaprzeczeniem spokoju. Dlatego lepiej nie próbować się z nim bratać. Gdy widzisz, że opiekun się spieszy pozwól mu iść w swoją stronę, a kiedy ćwiczy z psem posłuszeństwo lub inne sporty kynologiczne - nie przeszkadzaj. Jeżeli masz chwilę, możesz poczekać na koniec treningu i wtedy spróbować zapoznać się z psiakiem, nie próbuj jednak przerywać sesji szkoleniowej.

Wydawałoby się, że wybranie właściwego momentu na zapoznanie się z czworonogiem to nic trudnego - wystarczy odrobina rozsądku. Najwyraźniej jednak rozsądek łatwo zagłuszyć widokiem lśniącej psiej sierści, czy roześmianego pyska. Przekonałam się o tym niejeden raz. Największe zaskoczenie? Przechodzę z T. przez ulicę, kiedy dokładnie na samym jej środku (!) zaczepia mnie młody mężczyzna:

- O Boże, ona jest taka piękna, przepraszam, czy mogę jej dotknąć?

- Proszę, ale może najpierw zejdziemy na chodnik?

Nie bierzcie z tego pana przykładu.

3. Szacunek i zrozumienie

Pamiętaj: to właściciel najlepiej zna swojego psa i dobrze wie, co jego pupil lubi, a jakie sytuacje są dla niego stresujące - przecież żyje z nim na co dzień. Jeżeli opiekun odmówi interakcji z psem, wyjaśniając, że zwierzak nie lubi głaskania lub obawia się obcych nie próbuj negocjować. Nie oczekuj dodatkowych wyjaśnień, nie mów “Co też pani/ pan mówi, psy przepadają za głaskaniem!”, czy “Miałem kiedyś setera irlandzkiego i on wcale nie bał się ludzi”. Po pierwsze, nie zapominaj, że każdy pies jest inny, dlatego porównywanie czworonoga spotkanego w parku do Pimpusia, którego pamiętasz z dzieciństwa nie ma sensu. Po drugie, weź pod uwagę, że właściciel z pewnością bardzo kocha swojego psa, więc stara się dbać o jego komfort i bezpieczeństwo. Bezwzględnie uszanuj jego decyzję.

4. Daj się wykorzystać!

Możesz poświęć psu dłuższą chwilę? Pomóż właścicielowi w szkoleniu czworonoga i odczulaniu jego lęków. Uczenie psiaków poprawnych zachowań wobec obcych ludzi lub pokazywanie, że mężczyźni w czarnych płaszczach wcale nie są tacy straszni to często długi i trudny proces. Sprawę dodatkowo pogarsza fakt, że do tego rodzaju ćwiczeń zwykle brakuje niezbędnych statystów.

Zawsze, kiedy ktoś zapyta mnie, czy może pogłaskać mojego psa (szkoda, że zdarza się to tak rzadko) proszę, aby pomógł mi w szkoleniu go. Wyjaśniam, jak należy się z nim poprawnie przywitać, na co nie można pozwolić, jak go nagrodzić za pożądane zachowanie, a co zrobić, gdy robi coś, czego sobie nie życzę. Czasem spotykam się z sympatią, zrozumieniem i chęcią współpracy, innym razem ze zniechęceniem. Jeżeli zostaniesz poproszony o pomoc w szkoleniu psa - daj się wykorzystać. Nie stracisz więcej, niż 5 minut, a przyłożysz rękę do wychowania psiaka. W końcu wszyscy chcemy spotykać w parkach tylko łagodne, dobrze ułożone czworonogi, prawda?

Okazuje się, że na obecność T. można reagować obojętnością i nie odrywać się od swoich spraw.

PS. Doszły mnie słuchy, że czytanie blogów wykorzystujących szablony dynamiczne na urządzeniach mobilnych to katorga, stąd zmiana. Może kiedyś dorobię się bardziej seterowego wystroju wnętrza, tymczasem powinno być w miarę wygodnie.